θωράκιο

θωράκιο
Όρος της αρχιτεκτονικής που σημαίνει το στηθαίο, το παραπέτο ή κουρτέλο. Αποτελεί προτοίχισμα μικρού ύψους, από 90 έως 120 εκ., που τοποθετείται για να προφυλάσσει από την πτώση τα άτομα που κυκλοφορούν εκεί. Θ. χρησιμοποιούνται στους εξώστες, στις ταράτσες, στις γέφυρες, στις προβλήτες κ.α. Οι αρχαίοι ονόμαζαν θ. τις επάλξεις των τειχών και κάθε είδος αμυντικού προπετάσματος. Το θ. χτίζεται, όπως και οι τοίχοι, από μπετόν, λαξευτή πέτρα και άλλα υλικά. Πολλές φορές χτίζονται με μικρότερο ύψος και συμπληρώνονται με κιγκλίδωμα. Θ. ονομαζόταν παλαιότερα και ένας κυκλικός ή ημικυκλικός εξώστης, στερεωμένος σε ένα ύψος του καταρτιού των πλοίων. Από το ύψος του θ. αυτού οι πολεμιστές εξακόντιζαν συνήθως βέλη και διάφορα βλήματα. Μαρμάρινο θωράκιο με παράσταση όρθιων λιονταριών, εξαιρετικής τέχνης (Βυζαντινό Μουσείο, Αθήνα).
* * *
το (ΑΜ θωράκιον)
1. μικρός θώρακας
2. εκκλ. χαμηλό μαρμάρινο χώρισμα μεταξύ τού αγίου βήματος και τού κυρίως ναού ή μεταξύ τών πλάγιων κλιτών και τού μεσαίου κλίτους τών ναών κατά την πρωτοχριστιανική περίοδο
νεοελλ.
1. προτείχισμα στο ύψος περίπου τού στήθους το οποίο προφυλάσσει από πτώσεις, στηθαίο, παραπέτο
2. ναυτ. σανίδωμα ή μετάλλινος προφυλακτήρας που στερεώνεται στον λαιμό της στήλης τού ιστού, κόφα
3. ναυτ. περιτοίχισμα πάνω από το κατάστρωμα πλοίου, παραπέτασμα
αρχ.
1. έπαλξη τείχους, αμυντικό προτείχισμα
2. προστέγασμα που χρησίμευε για την προφύλαξη αυτών που διεύθυναν την πολιορκητική μηχανή ή αυτών που επιχειρούσαν να κάψουν τις μηχανές τών εχθρών
3. πύργος στη ράχη τών ελεφάντων ή το ανώτατο μέρος του
4. ναυτ. αμυντική θέση στον ιστό απ' όπου ακόντιζαν οι ακονιστές.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θώραξ + υποκορ. κατάλ. -ιον, πρβλ. θηρ-ίον, παιδ-ίον. Η λ. χρησιμοποιήθηκε και μτφ. για να δηλώσει κάθε είδους προστατευτικό προτείχισμα ή κιγκλίδωμα].

Dictionary of Greek. 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • θωράκιο — το 1. προτοίχισμα στο ύψος του θώρακα, σε γέφυρες, εξώστες κτλ., που μας προφυλάγει από πτώση. 2. περιτοίχισμα πάνω από το κατάστρωμα πλοίου, παραπέτο. 3. προφυλακτήρας στο λαιμό του ιστού, κόφα. 4. χαμηλό μαρμάρινο χώρισμα ανάμεσα στο Ιερό Βήμα… …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • διάτομα — Άθροισμα μικροσκοπικών μονοκύτταρων φυτικών οργανισμών, υποδιαίρεση των κρυπτογάμων. Ονομάζονται και βακιλλαριόφυτα. Χαρακτηρίζονται από το στοιχείο ότι το κυτταρικό τους πρωτόπλασμα και τα συστατικά του (περιλαμβάνονται και τα φαιόχρωμα ή… …   Dictionary of Greek

  • επιθωράκιος — α, ο (AM ἐπιθωράκιος, ον) νεοελλ. ναυτ. 1. αυτός που βρίσκεται πάνω στο θωράκιο 2. φρ. «επιθωράκιος φανός» φανός που ανάβουν στο θωράκιο τής ακάτου όταν επιβαίνει στο σκάφος ανώτερος αξιωματικός, κν. φανάρι τής κόφας μσν. αρχ. αυτός που φοριέται… …   Dictionary of Greek

  • ιστία — Πανιά από φυσικό ή συνθετικό ύφασμα που εκμεταλλεύονται τον άνεμο ως κινητήρια δύναμη για τα ιστιοφόρα σκάφη. Η ωφέλιμη δύναμη για την πρόωση δίνεται από τη διαφορά πίεσης μεταξύ της εξωτερικής και της εσωτερικής πλευράς του ι. (φαινόμενο… …   Dictionary of Greek

  • Μουσείο, Βυζαντινό και Χριστιανικό Αθηνών — Ιδρύθηκε το 1914 και στεγάζεται από το 1930 στη βίλα Ιλίσσια (Βασιλίσσης Σοφίας 22), που άρχισε να χτίζεται το 1840 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη για τη Γαλλίδα φιλελληνίδα Sοphie de Marbοis Lebrun, δούκισσα της Πλακεντίας (1785 1854) …   Dictionary of Greek

  • έπαλξη — η (AM ἔπαλξις) συν. στον πληθ. το ανώτερο οδοντωτό μέρος τού τείχους, που έχει ανοίγματα κατά διαστήματα, ώστε να μπορούν να πολεμούν μέσα από αυτά οι αμυνόμενοι αρχ. μσν. αμυντικό κατασκεύασμα, ειδ. θωράκιο τείχους αρχ. 1. μτφ. προστασία,… …   Dictionary of Greek

  • ίσταρχος — ό ναυτ. υπαξιωματικός που διευθύνει τους χειρισμούς τών ιστίων από το θωράκιο τού ιστού. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἱστός + αρχος (< ἀρχός «αρχηγός» < ἄρχω), πρβλ. εφήβ αρχος, φρούρ αρχος] …   Dictionary of Greek

  • αποτζιατούρα — η ή επέρειση, η μουσ. καλλωπιστικός φθόγγος που έχει επεκταθεί και στη συγχορδία. [ΕΤΥΜΟΛ. Ξεν. όρος < ιταλ. appoggiatura, τ. με κυριολεκτική σημασία «στήριξη, στήριγμα» < ρ. appoggiare «στηρίζω, υποστηρίζω, ακουμπώ» < (δημ. λατ.)… …   Dictionary of Greek

  • δρύφακτο — το και δρύφακτος και δρυφάκτης, ο (AM δρύφακτος, ο) ξύλινο κιγκλίδωμα που διαχωρίζει έναν χώρο, κάγκελα νεοελλ. 1. ελαφρό σανίδωμα που επεκτείνει την πλευρά τού πλοίου πέρα από το κατάστρωμα για μετριασμό τής εισροής τών υδάτων, στηθαίο, θωράκιο …   Dictionary of Greek

  • ζυγίς — η (Α ζυγίς, ίδος) [ζυγόν] νεοελλ. 1. είδος τού φυτού θύμος 2. ναυτ. στον πληθ. ζυγίδες ξύλινα τεύχη (τραβέρσες) που τοποθετούνται εγκάρσια στα σκέλη τού θωρακίου τόσο στην πρώρα όσο και στην πρύμνη τού ιστού, για να υποστηρίζουν το θωράκιο αρχ.… …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”